«چندفرهنگی و غذاهای رنگ به رنگ مالزی»

سیمین/ رادیو کوچه

این برنامه  از پرسه در ادامه معرفی غذاهای کشورهای شرق آسیا به معرفی خوردنی‌های متداول در کشور مالزی می‌پردازد. کشوری که در سال گذشته بیش از 23 میلیون گردش‌گر را پذیرا بوده‌‌است. گردش‌گرانی از شرق و غرب عالم و با سلایق و فرهنگ متفاوت و شاید به جرات بتوان گفت که مالزی تنها کشوری است که  برای هر سلیقه‌ای در آن خوردنی یافت می‌شود.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

از آن‌جا که جمعیت غالب کشور مالزی را اقوام مالایی، چینی و هندی تشکیل داده‌اند، چند فرهنگی در این کشور تنوع شگفت‌انگیزی به خوردنی‌های این کشور داده‌است. انواع رستوران‌ها، با غذاهای مالایی، چینی و هندی در کنار گستره‌ای از عرصه غذاهای بین‌المللی، فست‌فودها و غذاهای ویژه کشورهای گوناگون از غذاهای عربی گرفته تا ایرانی، استیک آرژانتینی تا غذاهای مکزیکی، ژاپنی، ایتالیایی و فرانسوی حس تنوع‌طلبی جویندگان طعم‌های متنوع را پاسخ‌گوست.

در اصل برای مردم این کشور خوردن یکی از امور مهم زندگی است. اما نکته جالب این است که به همان نسبت که در فرهنگ ایرانی پخت غذای خانگی از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است مردم مالزی علاقه‌مند به خوردن غذا در بیرون از منزل هستند. آشپزخانه در خانه‌های چندان شوری به پا نمی‌کند. ابزار طبخ بسیار محدود است و بیش‌تر تزئین‌کننده فضای آشپزخانه است.

این امر البته دلایل متعددی دارد از تفاوت‌های فرهنگی گرفته تا مناسب‌بودن بهای غذای عرضه‌شده در خارج از خانه. به طور معمول صبحانه، ناهار و شام را در رستوران‌ها، دکه‌های عرضه غذاهای محلی و فود کورت‌ها صرف می‌شود.

از دیگر مزیت‌های این کشور در ارایه غذاهای متنوع این است که انواع گوناگونی از مراکز ارایه و عرضه غذا در مناطق مختلف وجود دارد. به همان اندازه که رستوران‌های لوکس و گران قیمت وجود دارد، غرفه‌های عرضه غذاهای متنوع در مراکز خرید بزرگ، دکه‌های فروش غذا در خیابان‌ها و حتی وسایط نقلیه‌ای که اختصاص به این امر دارند، انواع غذاها را با قیمت‌های متفاوت عرضه می‌کنند.

علاوه بر آن که فروشگاه‌های زنجیره‌ای انواع برندهای غذایی در این کشور جای خودرا بیش از هر کشور دیگری بازکرده‌اند؛ انواع فست فودهای متداول در جهان تا برندهای منطقه‌ای که می‌تواند هر ذائقه کنکجاوی را تحریک کند.

لمانگ عرضه شده در بازار های محلی

اما آن‌چنان که پیش از این اشاره شد چندفرهنگی در مالزی منجر به تنوع غذایی شده‌است اما در این بخش تنها به معرفی گوشه‌ای از غذاهای مالایی می‌پردازیم و در آینده غذاهای چینی و هندی را جداگانه بررسی می‌کنیم.

کشور مالزی به لحاظ موقعیت اقلیمی خویش از موادغذایی طبیعی متنوعی برخوردار است. برنج، سبزیجات، انواع آبزیان و گیاهان معطر و ادویه تازه در کنار میوه‌های استوایی که به‌طور معمول جایگاه مهمی در پخت غذا در این کشور دارند از جمله موادغذایی مورد استفاده در آشپزی مالایی است.

طعم غالب غذاها در این کشور تندی و شیرینی است و شوری و ترشی جایی ندارد. اگر مشاهده کردید که بر روی ذرت‌کبابی یا سیخ‌های کوچک جوجه‌کباب (که به آن ساتی ) گفته می‌شود، لایه‌ای از شیرنارگیل یا عسل قرار می‌گیرد و سپس کباب می‌شود، چندان تعجب کنید.

طبخ برنج یا «ناسی»  نیز در این کشور متفاوت است و در نگاه نخست ممکن است به نظر غیرقابل خوردن بیاید اما وقتی همراه سایر غذاهای مالایی سرو می‌شود، خوردنی است.

ناسی لماک

مالایی‌ها به‌طور معمول غذایی به نام «ناسی لماک» (Nasi Lemak) را برای صبحانه صرف می‌کنند. برنج  بوسیله شیر نارگیل پخته می‌شود. این غذا معمولن به همراه ماهی کولی سرخ شده و نوعی سس مخصوص (Sambal Ikan Bilis) ، تکه‌های خیار، تخم مرغ آب پز و بادام زمینی برشته شده صرف می‌شود .

برای وعده‌غذایی ناهار یا شام هم کباب چوبی گوشت گاو یا جوجه  یا همان ساتی (satay) یکی دیگر از غذاهای معروف و محبوب مالایی است که می‌توان امتحان کرد. قطعات گوشت گاو تردشده یا جوجه که با ادویه‌جات خاصی پوشانده شده  به سیخ زده و بر روی آتش زغال کباب می‌شود. این کباب به طور معمول به همراه سس مخصوص بادام زمینی داغ میل می‌شود.

ساتای

«ایام گورنگ»( Ayam Goreng)، یا مرغ سرخ‌شده نیز از جمله غذاهایی است که با ذائقه‌های متفاوت سازگار است. برای آماده‌سازی این غذا ابتدا مرغ(َ Ayam) را در ادویه‌جات گوناگون مثل زردچوبه و پودر کاری ترد و سپس در روغن داغ سرخ می‌شود.

غذایی به نام رندانگ ( Rendang) نیز به‌طور معمول در مراسم رسمی سرو می‌شود. چهره این غذا که با تکه‌های گوشت پخته‌شده با موادی شامل نارگیل و ادویه‌جات تند آماده می‌شود بسیار مشابه خورش فسنجان است با این تفاوت که طعمی تند دارد. اما اگر با ادویه‌های تند میانه خوبی داشته باشید از خوردن این غذا که به همراه نوعی برنج که در ساقه‌های بامبو با کمک شیرنارگیل پخته می‌شود لذت می‌برید. این برنج که «لمانگ»( Lemang) نامیده می‌شود حالتی چسبناک دارد و پس از طبخ به صورت برش‌هایی حلقوی در کنار غذا قرار می‌گیرد. از لمانگ نیز برای پذیرایی در مراسم رسمی، عروسی‌ها و اعیاد استفاده می‌شود. این نوع برنج را نیز می‌توان در بازارهای روز محلی به صورت آماده‌شده در نی‌های بلند تهیه کرد.

رندانگ

انواع غذاهایی که با نودل (یا رشته‌های باریک) به همراه گوشت، سبزیجات و ادویه و سس‌های متفاوت تهیه می‌شود نیز از جمله غذاهای جالب توجه در این کشور است.

در این میان غذایی متداول و مطابق با ذائقه عموم گردش‌گران نیز هست که می‌تواند وعده‌هایی را پر کند. «چیکن رایس» یا گونه‌ی مالایی چلو مرغ ایرانی غذایی است خوردنی که در رستوران‌های مختلف عرضه می‌شود. این غذا ترکیبی از برنج با مرغ سرخ‌شده یا بخارپز است که به همراه سوپی ساده و  سبزیجات پخته‌شده عرضه می‌شود. این مرغ به‌طور معمول به ترکیبی از  سس سویا با نوعی ادویه آمیخته می‌شود که توصیه می‌شود هنگام سفارش دادن این غذا نوع معمولی و بدون سس آن سفارش داده شود.

چیکن رایس

این غذای متداول در مالزی نیز دارای برندهای مختلفی است و رستوران‌های زنجیره‌ای گوناگونی در مراکز خرید و اماکن عمومی این غذا را عرضه می‌کنند.

تا این‌جا تلاش کردیم تا شما را با متداول‌ترین غذاهای مالایی آشنا کنیم. غذاهایی که می‌توان به راحتی آن‌ها را امتحان کرد و از لذت تجربه غذایی متفاوت در سفر به این کشور  بهره برد. هرچند که انواع دیگری از غذا در این کشور وجود دارد که در پرسه‌های بعدی با آن آشنا می‌شویم.

ایس لمون تی

اما از نوشیدنی‌های متداول در این کشور می‌توان به «آیس لمون تی» که ترکیبی است از چای، لیموی تازه و یخ  و «ته تاره» با ترکیبی از چای شیرین و شیر، اشاره کرد که در کنار انواع آب میوه‌های تازه در رستوران‌های محلی سرو می‌شود.

میوه‌های استوایی نیز به وفور در دسترس قراردارند و هرچند که از جهت طعم و مزه، رنگ و بوی میوه‌های ایرانی را ندارند اما درجای خود تنوع دلپذیری را در خوراکی‌ها ایجاد می‌کنند.

به دسرهای متنوع این کشور در برنامه‌ای جداگانه می‌پردازم.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»