ترجمه رادیوکوچه
ستاره چشمک‌زن در آسمان پرستاره باعث جذب «علی عبادی» جوان شد که می‌دانست انتخاب شغل‌اش ممکن است روزی به خارج از فضا ربط پیدا کند.
دکتر علی عبادی می‌دانست حتا زمانی که یک پسر جوان بود هم می‌دانست که مسیر کاری‌اش وی را به کجا خواهد برد؛ جایی مرتبط با فضای دور.
وی درحالی‌که به آسمان اشاره می‌کرد گفت: « غرق شدن در عالم تخیل چیزی است که من همیشه بدان مشغول بودم، نگاه کردن به آسمان شب، خیره شدن به تمام ستاره‌هایی که به من چشمک می‌زنند. من همیشه مشغول این بودم که بدانم چه چیزی در آن بالا اتفاق می‌افتد. »
علی که در همدان، یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های ایران و در حدود 300 کیلومتری تهران بزرگ شده، با سبیل و عینک بر چهره، درحالی‌که ژاکت خود را در می‌آورد و روی مبل می‌نشیند، می‌گوید: «ماجراهای اجرام ناشناخته که با سرعت زیاد در گستره جهان در حال حرکتند و ماهواره‌ها و موشک‌هایی که در فضا شناورند به همراه اجرام سماوی دیگر و نشستن انسان بر روی ماه، همواره برای من وسوسه‌انگیز بوده‌اند و این حس هم‌چنان ادامه دارد.»
او که متخصص فن‌آوری ماهواره‌ها و معاون گسترش سیستم‌های فضایی در می‌ست( Measat ) است بر ماهواره‌ها و تجهیزات پرتابی نظارت و بر ناوگان ماهواره‌ها مدیریت می‌کند و برنامه‌ریزی فن‌آوری آن را انجام می‌دهد. ده سال پیش، وی به همراه تیم‌اش که متشکل از چهار مهندس ارتباطات ماهواره‌ای بود، اولین ماهواره مالزی را راه‌اندازی کردند.
اشتیاق‌اش به کار زمانی مشخص می‌شود که درباره رشته موردعلاقه‌اش یعنی ارتباطات ماهواره‌ای صحبت می‌کند. چشمانش برق می‌زنند و گفت‌و گو ادامه می‌یابد.
«این خیلی فنی است. به طور اختصار باید گفت که این کار درمورد ارتباط دادن انسان‌ها حتا از دور افتاده‌ترین نقاط جهان و داشتن دسترسی فوری به اطلاعات از طریق ماهواره است. بسیار از ما هنوز نمی‌دانیم که این وسیله ساخت بشر است که در آسمان شناور است و با فشار یک دکمه باعث میسر‌شدن بسیاری از چیز‌ها می‌شود. این مسیری است که فن‌آوری به سمت آن پیش می‌رود. »
علی با یک بانوی مالایی ازدواج کرده‌است. او با همسرش زمانی آشنا شد که داشت دوره‌ی دکترای خود را در ژاپن می‌گذراند و آن زوج همان‌جا سکونت کردند.
وی که در الکترونیک و مهندسی رادیویی تبحر دارد پیش از پیوستن به می‌ست (Measat ) در دو دانشگاه تدریس می‌کرد. 15 سال پیش ارتباطات ماهواره‌ای به‌طور واقعی در اینجا وجود نداشته‌است. امروزه، سه ماهواره می‌ست ( Measat) برای آسیا و اروپای‌شرقی و آفریقا و خاور‌میانه امکان خدمات ارتباطی را فراهم می‌کنند.
وی که سومین فرزند خانواده است این کار را کار بسیار جالب می‌داند هرچند که معتقد است برخی وقت‌ها با ترس و نگرانی همراه است.
علی کسی که شغلش وی را به اروپا مخصوصن به فرانسه و سپس به آمریکا، دو کشوری که ماهواره می‌سازند، کشانده می‌گوید: «در هر قدم از راه بهتر است که خود را به هر آنچه می‌توانید مجهز کنید. همیشه دقیق باشید. فشار در آنجاست و میزان استرس زیاد است. جای هیچ اشتباهی نمی‌ماند چرا که شما دارید با سیستم‌های فضایی کار می‌کنید که میلیون‌ها دلار هزینه دربر داشته‌اند. موقعی که شما ماهواره‌ای پرتاب می‌کنید، باید 100 درصد همه چیز درست باشد و بتواند آنچه را که باید انجام دهد را به درستی انجام دهد. »
وی که پدر دو پسر 17 و 26 ساله است به تازگی به سمت ریاست هیات تنظیم مقررات رادیویی (RRB) از اتحادیه ارتباطات از راه دور بین‌المللی (ITU) که سازمانی بین‌المللی در سیستم سازمان ملل است، منصوب شده‌است. RRB یک هیئت بین‌المللی متشکل از 12 متخصص است تا بر کاربرد مقررات رادیویی در جهان و مجموعه‌ای از اصول کاربرد امواج رادیویی در سرتاسر دنیا نظارت داشته باشند. وی توضیح می‌دهد: « RBB بالاترین مرجع برای رسیدگی مسایلی است که در سطح پایین قابل حل نیستند. »
علی‌رغم برنامه کاری گیج‌کننده‌اش که به زودی اینجا را به مقصد ژنو برای حضور در نشست RRB (مقر ITU) ترک می‌کند، به‌دنبال موفقیت در شغلش است. وی می‌گوید: «قرارگرفتن در صف مقدم عرصه بین‌المللی ارتباطات ماهواره‌ای، یعنی جایی که تمام امور مربوط به ماهواره در آن انجام می‌شود.»
وی به روزی فکر می‌کند که مالزی بتواند فن‌آوری فضایی خودش را بسازد. وی می‌گوید: « افراد نابغه زیادی در این جا وجود دارد و ما باید آن‌ها را جذب کنیم. برای شروع، ما باید پای‌مان را در جای پای هند بگذاریم که 25 سال پیش کاوش‌های فن‌آوری خود را شروع کرده و فضا‌پیمای خود را نیز ساخته است. هم‌کاری بین دانشگاه‌های مالزی و هند بسیار مطلوب است. ممکن است بعدها با سازمان تحقیقات فضای هند هم‌کاری کنیم تا چیز‌های بیشتری یاد بگیریم و فن‌آوری فضایی خودمان را بالا ببریم. »
وی می‌افزاید: « من دوست دارم ببینم که مدارس روستایی و شهری با ماهواره یا چیز‌های مشابه به هم مرتبط شده‌اند. ما باید بر روی جوانانی که آینده این کشور هستند از طریق ارتباط دادن آن‌ها به دنیا از طریق اینترنت سرمایه‌گذاری کنیم. ما باید یادگیری، کلاس و کتاب‌ها و کتابخانه از راه دور را تقویت کنیم.»
زمانی که علی درباره فن‌آوری فضایی و ارتباطات از راه دور یا ماهواره‌ها فکر نمی‌کند، درحال رسیدگی به خانواده‌اش است:«من یک فرد معمولی هستم که کار‌های عادی انجام می‌دهم. البته من هم دوست دارم که کنار استخر دراز بکشم و چیزی بخوانم. من به طور معمول زندگی‌نامه‌ها و کتاب‌هایی در مورد اشخاص تاریخی و سخنان آن‌ها را درباره موفقیت‌ها، شخصیتشان و هم‌چنین کتب فلسفی و انسانی را مطالعه می‌کنم. »
وی در آخر هفته‌ها معمولن پیش‌بند آشپزی می‌بندد و به امورخانه می‌پردازد. «من دوست دارم به همسرم استراحت بدهم و خود به آشپزی بپردازم.»
با وجودی که غذای موردعلاقه‌اش غذای ژاپنی و به‌خصوص «ساشیمی» است، وی در خانه فقط غذا‌های ایرانی درست می‌کند. وی با افتخار می‌گوید: « تخصص من در درست کردن انواع کباب و خورش ایرانی است.»
علی امید دارد که پس از بازنشسته شدن کتابی بنویسد: «زمانی که دانشجو بودم، همیشه در کلاس اول بودم و می‌خواهم که تجربیات تحصیلی خود را درباره این‌که چگونه می‌شود از مغز خود به بهترین نحو برای درس‌خواندن استفاده کرد، به رشته تحریر در بیاورم.»
منبع
روزنامه نیو ساندی تایمز – 27 دسامبر 2009
مطلبی بیشتر از علی عبادی بخوانید
از بلیت دوسره مالزی که یک سرش هنوزمانده تا ماهواره پنج تنی
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
