اکرم اسدی / رادیو کوچه
هشت مارس یکی از آن روزهایی است که مردمان مترقی جهان آن را چشن می‌گیرند. در یک چنین روزی یعنی روز ٨ مارس ١٨٧۵ زنان کارگر کارخانجات شهر نیویورک برای بهبود شرایط کارشان و اعتراض به پایین بودن سطح دست‌مزدشان دست به تظاهرات زدند که پلیس بە طور وحشیانه آن را سرکوب کرد که باعث زخمی شدن و دستگیر شدن تعداد زیادی از آنان شد.
این اعتراضات هر ساله تکرار شد، تا این‌که در ٨ مارس ١٩٠٧ در تظاهرات به اعتراض ١٠ ساعت کار روزانه که تعداد زیادی از مردان کارگر نیز در آن شرکت کردند، این بار نیز این تظاهرات، همچون سال‌های گذشته سرکوب و منجر بە دستگیرشدن بسیاری از آنان شد اما این تظاهرات منجر به آن شد تا در سال ١٩٠٨ حزب سوسیالیست امریکا به تشکیل کمیته ملی زنان برای کمپین حق رای زنان در انتخابات اقدام کند.
در همان سال کارگران زن‌بافنده با خواست ممنوع کردن کار برای کودکان و کسب حق رای برای زنان در نیویورک دوباره دست به تظاهرات زدند.
رویدادهای ٨ مارس همان سال باعث شد که در سال بعد یعنی ١٩٠٩ این روز به‌عنوان نخستین روز ملی زنان در امریکا تثبیت شود و کنگره بین‌المللی سوسیالیست‌ها در سال ١٩١٠ در کپنهاگ دانمارک برگزار شود.
کلارا زتکین زن سوسیالیست از حزب سوسیال دمکرات آلمان ٨ مارس را به عنوان روز جهانی مبارزه زنان پیشنهاد می‌کند. کنگره این پیشنهاد را تصویب می‌کند. یک میلیون زن سوسیالیست کارگر و دیگر اقشار اجتماعی همراه مردان خواهان حقوق سیاسی اجتماعی برابر برای زنان و مردان شدند ،آنها ٨ مارس ١٩١١ در کشورهای آلمان دانمارک،سویس و استرالیا تظاهرات بر پا کردند و خواهان حق رای و حق کار و آموزش حرفه‌ای برای زنان شدند.
در همین سال در روسیه و چین هم تظاهراتی به مناسبت ٨ مارس برگزار شد در مدتی کمتر از یک هفته از ٨ مارس در آتش‌سوزی تریانکل، در شهر نیویورک بە خاطر نبود دستگا‌های امنیتی و بدی شرایط کار ١۴٩ زن کارگر جان باختند. همین موضوع باعث شد که تظاهرات ٨ مارس سال بعد به طور وسیعی در سراسر دنیای متمدن برگزار گردد و بدی شرایط کار مورد اعتراض قرار گیرد و محکوم گردد.
با شروع جنگ جهانی اول میلیون‌ها مرد به جبهه‌ها گسیل شدند. زنان سوسیالیست در این سال‌ها تظاهرات ٨ مارس را علیه جنگ و کشتار و خرابی ناشی از آن را برگزار کردند.
و در ٨ مارس ١٩١٧ در دوسیه زنان علیه افزایش قیمت‌ها و تعطیلی کارخانجات و اجراج کارگران دست بە تظاهرات زدند. این تظاهرات در رویداد انقلاب فوریه همان سال در روسیه که منجر به خلع سلطنت از آخرین تزار روسیه شد، تاثیر زیادی گذاشت.
با رشد جنبش زنان در دهه ۶٠ این روز هم بار دیگر اهمیت یافت سال ١٩٧۵ از طرف سازمان ملل‌متحد سال بین‌المللی زنان اعلام شد و دو سال بعدتر یعنی سال ١٩٧٧ یونسکو ٨ مارس را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخت.
هر چند یک قرن به طول انجامید که سازمان ملل روز زن را اعلام کند و دو سال بعد از آن یونسکو نیز آن را به رسمیت بشناسد.
از آن زمان تا بە امروز بیش‌تر از یک قرن می‌گذرد، قرنی که پیشرفت بشریت از هر لحاظ چشم‌گیر بوده است و حتا می‌گویند، بشریت در این یک قرن اخیر به اندازه کل تاریخ بشریت پیشرفت داشته است.
اکنون سوال این‌جاست چرا این همه پیشرفت هنوز شامل زنان خاورمیانه نبوده است. باید دید اشکال کار کجاست و چرا هنوز در خاورمیانه زنان سهم چندانی از این عدالت و برابری ندارند
به صورت خلاصه و مختصر می‌توان گفت یکی از دلایل آن می‌تواند نداشتن رسانه‌های آزاد و مستقل و عدم دمکراسی در این جوامع باشد و دلیل دوم مذهب است کە بهترین دلیل برای حکومت‌ها و برخی افراد صاحب‌نفوذ جامعه است که با سلاح مذهب به جنگ آزادی و برابری زنان بروند.
نهادینه شدن مذهب در جوامع خاورمیانه چنان مانع بزرگی برسر راه آزادی و برابری زنان است که یک مثال از ترکیه امروزی می‌تواند گواه این ادعا باشد.
در ترکیه سکولار که قانون اجازه تعدد زوجات را نمی‌دهد بسیارند کسانی که به صورت غیره رسمی، اما با اتکا به قانون شرع دارای دو یا سه زن هستند.
در همین ترکیه با استناد به آمارها از سال ٢٠٠٣ تا ٢٠١٣ یعنی در طول ١٠ سال ۴٨٨٨ زن به قتل رسیده‌اند.
اگر ترکیه سکولار دارای چنین وضعیتی است در کشورهایی مانند عربستان و افغانستان کە شریعت اسلامی حاکم است و در ایران کە قوانین اسلامی اجرا می‌شود قطعن وضعیت زن از فاجعه چند قدم آن سوتر خواهد بود.
در حالی که در کشورهای پیشرفته قبول برابری زنان از لحاظ اجتماعی و حقوقی نه تنها به آن جوامع لطمه‌ای نزده، بلکه همان طور که می‌بینم باعث پیشرفت و رفاه آنان شده است، پس چرا باید ترسید از یک برابری انسانی و از آن امتناع کرد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
