نقیبه بارکزی / رادیو کوچه / هرات افغانستان
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
وضعیت آثار نوشتاری و مطبوعات چاپی در افغانستان به سوی رکود قدم گذاشته است.
امروزه دیگر رسانههای چاپی قدرت همپایی و رقابت با رسانههای دیداری و شنیداری در افغانستان را ندارد.
هرات از آن دسته ولایات کشور است که در یک دههای اخیر رسانهها به گونه سیلآسا در آن ابراز موجودیت کردند. حال هرات گواه فعالیت ۱۶ رسانه دیداری، ۲۲ رسانه شنیداری و بیش از ۳۰ رسانه چاپی است.
هرچند بازیهای انتخاباتی وپیامدهای منفی اقتصادی از آن برای رسانههای دیداری و شنیداری هم سرنوشت گنگ اقتصادی رقم زده اما با آن هم تا هنوز عدهای زیادی از طرفداران خود را حفظ داشتند.
رسانههای چاپی در این شهر اما انگشتشمار هم به گونه دوامدار نشرات نداشتهاند. مخاطب این عضو خانواده رسانهها بسیار کم است.
خانواده مطبوعات این ولایت، با ایجاد اولین موزیم مطبوعات چاپی برای نجات دادن مطبوعات چاپی از غرق شدن دست آن را گرفتند.
«نوراحمد کریمی» مسوول این موزیم میگوید: «موزیم آثار نوشتاری مخصوصن رسانههای چاپی و مرکز پژوهشی که زیرمجموعه فرهنگ سرای دوربین است. زمینه شناخت و پژوهش پیرامون مطبوعات چاپی را برای محقیقین جوان میسر میکند.»
او در ادامه گفت: کتابی با عمر ۱۲۵سال و روزنامه با عمر ۹۴ سال از باقدامتترین آثار موجود در این موزیم است.
«محیالدین نوری» روزنامهنگار در هرات و از اشتراک کنندهگان در افتتاحیه موزیم مطبوعات پاین بودن سطح سواد مخاطبین رسانههای چاپی و همچنان دور ماندن مطبوعات نوشتاری از معیار کمی و کیفی را عامل اساسی میداند که رسانههای چاپی را از میدان رقابت با رسانههای دیداری و نوشتاری دور کرده است.
این موزیم آثار نوشتاری و مطبوعات چاپی میتواند تاثیرگذار در بهبود وضعیت رسانههای نوشتاری نیمه جان باشد؟
برای یافتن پاسخ این پرسش به پای شنیدن دیدگاه فرهنگیان و روزنامهنگاران حوزه غرب نشستم.
«نقیباله آروین» شاعر و فعال مدنی ارزش و اهمیت این موزیم در وضعیت کنونی را مهم خواند.
با این همه گفته میشود در این برهه زمان ایجاد چنین موزیم و پایگاه پژوهشی به منظور آشنا ساختن نسل جوان با مطبوعات چاپی و جلوگیری از رکود این بخش خانواده رسانهها مفیدیت خاص دارد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»