محبوبه / رادیوکوچه
روز دهم اکتبر برابر با هجدهم مهر مصادف است با «روز جهانی مبارزه با حکم اعدام». هر ساله در این روز، جلسات و آکسیونهایی با هدف لغو اعدام، در سراسر جهان برگزار میشود. بنا به آخرین آمار و ارقام به چاپ رسیده، «ایران» برای اعدام بعد از «چین» رتبه دوم و در اعدام نوجوانانی که هنگام ارتکاب جرم زیر ١٨ سال بودهاند، رتبه اول را در جهان به خود اختصاص داده است.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
اعدام جنایت از پیش طراحی شده حکومت علیه مخالفان سیاسی خود است. حکومتهایی که مجازات اعدام را اجرا می کنند جانیترین حکومتهای جهان هستند که حرمت و موجودیت انسان را به رسمیت نمیشناسند. از سویی، به دلیل این که اعدام فقط شامل قربانی نمیشود و بی حرمتی به همه انسانهاست مبارزه با آن نیز نباید محدود به کشوری باشد که در آن حکم اعدام در جریان است.
در آغاز قرن بیستم، تنها سه دولت، مجازات مرگ را از قوانین کیفری خود حذف کرده بودند. بیانیه حقوق بشر در دسامبر ۱۹۴۸، از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید. در این بیانیه حق زندگی برای هر انسانی محترم شمرده شده است.
قراردادهای بینالمللی و منطقهای نیز از خواست رد کیفر مرگ پشتیبانی میکنند. بهعنوان نمونه، پروتکل شماره سیزده «کنوانسیون اروپایی حقوق بشر» که در اول ژوین ۲۰۰۳ قدرت اجرایی یافت، اولین موافقتنامه بینالمللی است که مجازات اعدام را ممنوع اعلام کرده است. بنابراین پروتکل، صدور احکام اعدام حتی برای جنایاتی که در زمان جنگ یا مواقعی که خطر بروز جنگ وجود دارد، صورت میگیرند، ممنوع است.
به همین مناسبت پنج سال است که روز دهم اکتبر، «روز جهانی مبارزه با حکم اعدام» تعیین شده است. هر سال در این روز، جلسات و آکسیونهایی با هدف لغو اعدام، در سراسر جهان برگزار میشود. امسال نیز تظاهراتها و اقدمات مختلفی در جهت لغو اعدام در سراسر جهان برگزار شد.
اما با تمام این قرادادها که در تمام دنیا برای مبارزه با مجازات اعدام صورت میگیرد، «ایران» یکی از چهار کشور جهان است که بالاترین آمار اعدام را داشته و تنها کشوری در جهان است که کودکان زیر هجده سال را اعدام می کند و هم چنین اعدامها در ملاعام انجام میگیرد، نهادها و سازمانهای بینالمللی مدافع حقوق بشر، نهادهای دمکراتیک و احزاب و سازمانهای سیاسی ایرانی در خارج کشور و به طور کلی مخالفان اعدام، حکومت اسلامی ایران را محکوم کردند و بر لغو اعدام در این کشور نیز تاکید دارند.
سازمان عفو بینالملل، با صدور بیانیهای اعلام کرده است به دنبال انتخابات ریاستجمهوری در ایران و تحلیف «محمود احمدینژاد»، تعداد اعدامها در این کشور افزایش شدید و نگران کنندهای پیدا کرده است.
دولت جمهوری اسلامی ایران، امسال نیز به روال گذشته با اعدام بیش از ٣٨٨ نفر بعد از «چین» رتبه دوم و در اعدام نوجوانانی که هنگام ارتکاب جرم زیر ١٨ سال بودهاند، رتبه شرم آور اول را در جهان به خود اختصاص داده است.
اجرای ٣٨٨ حکم اعدام، اعدام پنج نوجوان در سال گذشته و حکم اعدام علیه ١٣٠ نوجوان دیگر که در انتظار اجرای حکم اعدام هستند، اجرای اعدام ۷٠ نفر در جولای امسال در زندان «مشهد» در یک روز، اعدام هفت فعال سیاسی دیگر در سال جاری، حکم سنگسار حداقل ١۴ زن و مرد که هنوز به قوت خود باقی است، مجازات اعدام برای بیش از ۳۹ زندانی سیاسی، و اعدام صدها نفر شهروندان افغانی مقیم ایران تنها بخش کوچک از سیاست ننگآوری است، که افکار عمومی جهان تاکنون متاسفانه واکنش جدی بدان نشان نداده است.
در روز چهارشنبه هشتم اکتبر به همین مناسبت کنفرانسی مطبوعاتی در مقر «سازمان ملل متحد در نیویورک» با حضور نمایندگان سازمانهای حقوق بشر انجام گرفت. «عبدالکریم لاهیجی»، رییس جامعه دفاع از حقوق بشر یاران و نایب رییس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر درباره کنفرانس مطبوعاتی روز چهارشنبه گفت: «سازمانهای بینالمللی دفاع از حقوق بشر چند سال پیش یک ائتلافی را بهوجود آوردند، برای آنکه بتوانند مبارزه با مجازات اعدام را جهانی کنند و سه کنگره هم تا بهحال تشکیل دادهاند، دو کنگره در پاریس و یک کنگره در کانادا.
از سال گذشته تصمیم گرفتند که طرح قطعنامهای را به دبیرکل سازمان ملل بدهند با این امید که امسال این قطعنامه به تصویب برسد و مجازات اعدام در دنیا متوقف بشود. بهخاطر اینکه هر چند بیش از دو سوم کشورهای عضو سازمان ملل، یعنی ۱۳۰ کشور، خوشبختانه دیگر به اعدام دست نمیزند، ولی در ۶۲ کشور همچنان مجازات اعدام صورت میگیرد و ما در این قطعنامه از مجمع عمومی سازمان ملل خواستهایم که در این کشورها هم اعدام متوقف بشود، یعنی توقف قانونی. یعنی اگر هم نمیخواهند از قوانین مجازات خودشان اعدام را حذف بکنند، حداقل اجرای اعدام متوقف بشود.
در آخر باید اشاره کرد در این روز، از خواستههای مهم ایرانیان در هر کجای دنیا، آزادی همه زندانیان سیاسی و لغو هرگونه شکنجه روحی و جسمی و سنگسار و اعدام است.
منبعها:
گوگل
بامدادپرس
دویچهوله
انجمن پژوهشگران ایران
موج سبز ژاپن
ویکیپدیا
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»